dinsdag 26 januari 2016

Winter 2015/2016

Wat is de herfst/ winter toch een aparte tijd van het jaar.
we kunnen met elkaar genieten van alle leuke feestjes en bijzondere dingen,
maar ik ben geen fan van het donker, de dagen zijn kort en het is koud.
Iedereen is meer op zichzelf en het leven speelt zich vooral binnen af.
Ik moet altijd even schakelen, maar dan is het ook wel prima.
Maar dit jaar lukt het schakelen niet zo, ik heb zin in de lente, het buitenleven, de lange eindeloos durende dagen. De relaxedheid van de zomer, het genieten van de zon op je gezicht.
Ik moet nog even geduld hebben. Dat komt vast ook allemaal wel weer.
kaarsjes aan, en we maken er het beste van.

Sint Maarten, sinterklaas, kerst, kerst in oud kampen, oud en nieuw...
Voor mijn gevoel is die tijd omgevlogen. Wel enorm genoten van deze feestjes en niks erover geblogd. Toen ik mijn blog aan het terug lezen was, en ook een berichtje kreeg wanneer ik weer eens zou gaan bloggen ging het kriebelen.
Ik wil het zo graag bijhouden. Het is zo leuk om terug te lezen hoe het allemaal ging/ gaat.
Hoe de kinderen zich razendsnel ontwikkelen.

Soms zit er langer tussen, soms gaat het sneller maar ik blijf bloggen.
Het is toch echt te leuk!

Nou had ik nog wat leuke foto`s voor bij deze blog, maar ik heb een nieuwe laptop en ik snap er niks van. Hij wil de foto`s maar niet uploaden of hij loopt vast.
Die houden jullie tegoed.






zondag 22 november 2015

Klein klimaapje

Dat Silke niet de allersnelste is, zien we om ons heen echt wel.
Maar met Sara`s ontwikkeling in ons hoofd, is Silke vliegensvlug.
Wat is het opletten geblazen als ze op de bank klimt, de trap, schommelstoel o.i.d. Erop lukt nog maar eraf... Dat gaat op de allersnelste manier die er is, voorover eraf kukelen.

Terwijl ik in de keuken probeer om de keukenprinses uit te hangen, de muziek zijn deuntjes laat horen, Sara met de duplo aan het spelen en Lukas door het huis rent en vliegt, scharrelt Silke wat om me heen.
Ik ben niet de grootste keukenprinses dus al mijn aandacht is bij het eten. Daar gaat het mis.. ineens hoor ik een heel blij stemmetje: "amam, amam," (mama) Ik kijk om en zie Silke glunderend in haar triptrap zitten. Ik schrik me wild maar besef me ook direct dat dat niet nodig is want ze zit al vrolijk in haar stoel. Ik moet weten hoe ze dit gedaan heeft. Snel pak ik het fototoestel en moedig Silke aan om dat trucje nog een keer te laten zien.
Hup omhoog klimmen
Geniet mee van ons kleine klimaapje waar wij enorm van genieten.
hop, ik laat me erin glijden

Knie erover heen
Even draaien en wurmen met mijn benen


En hop!!! Glimmerdeglim. GELUKT





zondag 8 november 2015

Ons nieuwe neefje: "Joachim"

Wij mogen alweer bijna 2 maanden genieten van een heerlijk, lief, stoer, relaxed nieuw neefje.
Zijn papa en mama hebben een hem een hele mooie naam gegeven: Joachim. Wat een heerlijk knuffelmannetje met lieve oogjes, zacht huidje en zo`n schattig neusje..


Ik ben weer helemaal verliefd.. En... ik ben echt niet de enige.

Met z`n allen Joachim bewonderen

Trotse, stoere grote neef. Dikke kus!

Sara is helemaal onder de indruk









dinsdag 6 oktober 2015

Mijlpaal

Terwijl de weken voorbij vliegen, ik met het schaamrood op mijn kaken bedenk dat het alweer een maand geleden is dat de laatse blog getikt werd, gebeurde hier in huis vanmiddag iets wat een echte mijlpaal is.. Met een brede grijns zette Silke met haar 1 jaar, 2 maanden en 1 week de eerste stapjes los. Wauw.. Geweldig gaaf.

Wij zijn trots!!!!
Ja, kan ik...... Daar gaan we....

Jaaaaaa............ Stappen!!!!

zondag 6 september 2015

Lieve Lydia

Het is gelukt!! We zijn bij ons nieuwe, lieve nichtje geweest.
Wat is ze prachtig met haar koppie vol met donkere haartjes.
Wat kan ze lekker slapen en wat heeft ze een trotse papa, mama broer en zus!

Lukas heeft al snel zijn neef Levi gevonden en samen spelen ze heerlijk.
Wij genieten van koffie en natuurlijk roze muisjes. Sara wacht.. wacht tot Lydia wakker wordt.

Als Lydia wakker wordt is een snelle blik op zijn nichtje genoeg voor Lukas, Sara blijft er omheen draaien en glimmen. Silke vindt het even leuk, maar rondkruipen is nog veel leuker.
Maar Sara straalt aan alle kanten en als ze Lydia dan ook nog mag vasthouden is ze trotser dan trots!
Lydia heeft er een super trots nichtje ( en oom en tante)bij!

Voor Pake en Beppe best extra bijzonder, het tiende kleinkind!
Opnieuw een klein mensje erbij in de familie. Of het nou de eerste of de tiende is, bijzonder blijft het.


Zooo trots op haar nichtje Lydia

Mag ik ook eens kijken.......



zondag 23 augustus 2015

bijzonder middagje..

We stappen met zn vijfjes in de auto om naar Benthuizen af te reizen.
Daar is een klein, mooi meisje geboren.
Een nieuw tante zeggertje, een nieuw nichtje.
Die willen wij natuurlijk knuffelen, vasthouden en leren kennen.
Helaas gaat het heel anders waardoor we vandaag ons nichtje helemaal niet hebben gezien.

We zijn ongeveer een half uurtje onderweg als Arjan aan mij vraagt of ik even wil rijden.
Geen probleem, bij de eerste afslag gaat Arjan eraf, draait de auto zodat ik makkelijk de snelweg weer op kan rijden, we lopen om de auto en ik stap achter het stuur.
Heerlijk dat de auto al goed staat, ik zet hm in zn 1 en kan zo wegrijden.
Nou ja. dat dacht ik. een kabaal komt ineens onder de auto vandaan en hij rijdt ook echt niet soepel weg. Met een schik sta ik stil. Arjan heeft in die paar seconden ineens door wat er aan de hand is.
Hij heeft een afgebroken paaltje met betonstaal gezien.
Ai.... Die kon weleens voor de herrie gezorgd hebben. Na een snelle inspectie blijkt dat ik de auto er keurig op heb gezet. Het paaltje met uitstekend betonstaal zit precies tussen de band en het spatbord.
(En dan zeggen ze dat vrouwen niet kunnen rijden..)
Arjan stapt achter het stuur en probeert de auto met flink wat gas los te krijgen.
Dit lukt absoluut niet. Het paaltje zorgt ervoor dat de auto niet meer voor of achteruit te krijgen is.
We halen de kinderen uit de auto, trekken Lukas en Sara voor de veiligheid de hesjes aan en Arjan belt de politie. Deze komt op de motor met licht aanrijden. Lukas vond het tot nu toe maar niks, want die heeft helemaal zin om bij zijn neef en nichtje te gaan spelen en de baby te bekijken. Dit gaat helaas niet meer door. Maar zodra de motor de hoek omdraait is dat leed snel vergeten.
Grote ogen kijken naar de politie die naar ons toe komt lopen.
De sleepwagen wordt gebeld en dan is het wachten tot deze arriveert. Ondertussen is de politie superlief en vertelt vanalles aan Lukas en beloofd hem dat hij straks op de motor mag als hij dat wil.
Nou dat wil dat kereltje natuurlijk wel.
Gelukkig hoeven we niet heel erg lang te wachten. De sleepwagen takelt de auto omhoog. en zet hm weer netjes op de weg. Gelukkig is het alleen maar blikschade en kunnen we weer rijden.
Ondertussen is het te laat om nog veel verder te rijden. We besluiten bij opa en oma te eten om daarna weer naar huis te gaan.
Lukas heeft nog even op de motor gezeten en heeft de middag van zijn leven gehad.
Wij balen wel. Wat had ik graag dat kleine nichtje al in het echt gezien en vastgehouden.
We gaan snel weer een poging wagen.


Safety first

De hulptroepen

Auto omhoog en weer op de weg

Geluk bij een ongeluk heet dat toch...

vrijdag 21 augustus 2015

"De kop is eraf"

De eerste week van het nieuwe seizoen zit erop. Wat was het voor allemaal op onze eigen manier een pittige week.
Arjan weer iedere ochtend 6.15 in de auto om eind van de middag weer thuis te komen bij zijn gezin.
De vrijdag in zijn eentje met de kinderen het ochtendritueel te doen en ze naar hun plekje brengen waar ze verwacht worden.

Lukas die is gestart met groep 1 en daarin voor het eerst hele dagen draait en 3 dagen in de week ook nog op school eet. Wat heeft hij genoten van zijn eerste week en wat vond hij het ook superstoer om op school te eten. Heerlijk om dat ventje zo te zien genieten. Maar wat heeft het hem ook veel energie gekost. Rond de klok van 18:00 sliep hij al om de volgende ochtend wakker gemaakt te moeten worden voor een nieuwe schooldag.

Sara voor het eerst naar een kinderdagverblijf. Wat heeft ook zij genoten!! Heerlijk om de foto`s te zien met dat blije enthousiaste bekkie. Wat geniet ze van de kinderen om haar heen en wat vindt ze het tegelijk ook lastig om daar goed mee om te gaan. Leuk hoe ze haar juffen uitzwaait. En toen ik haar op bed leggen zei ze: "Ikke ga even slapen en dan wakker en weer triangel toe! Ja? Mag?!!"
Dan weet je dat ze het heel goed heeft gehad. Geweldig.

Silke heeft het heel pittig gehad. Silke is een meisje die haar moeder het liefst 24/7 kan zien. En dan word je weggebracht en zie je mama niet meer en moet je het met de juffen doen. Hele lieve, dat dan weer wel. Op de foto`s zie je een meisje die niet onverdeeld blij is en zich wat vervreemd voelt. De juffen hebben veel geduld en zorgen heel liefdevol voor haar. Silke valt moeilijk in slaap en lijkt het echt even pittig te hebben. Ze zal er nog even aan moeten wennen. Heerlijk om haar weer op te zien bloeien als ze thuis is. het bekkie dat weer straalt, de schaterlach die weer door het huis klinkt. Nu eerst weer lekker een weekje bij mama thuis.

En dan ikzelf nog. Na een jaar thuis weer aan het werk. Best apart om oppas te regelen, kinderen weg te brengen, vooraf de dingen regelen, maar daar gaan we aan werken.
Midden in de vakantie ben ik gebeld met vreselijk verdrietig nieuws. Een hele lieve, betrouwbare, geweldige, enthousiaste, gekke collega is overleden. Zomaar, plotseling thuisgehaald door de Here.
Het is niet te bevatten en wat zijn we ontzettend verdrietig.
2 dagen werken stonden dan ook in het teken van deze collega. Een mooi gedenkplekje is er gemaakt, veel hebben we over hem gesproken, we hebben samen gehuild, gelachen en wat zie je dan in wat voor sterk team we mogen werken. Prachtig. Vandaag met kinderen en ouders foto`s gekeken, mooie psalm gelezen, troost bij elkaar gezocht en de kinderen hebben het mooie plekje nog mooier gemaakt door deze aan te vullen met dingen die zij bij de meester vonden passen of tekeningen die erg veel indruk maakten.
Wat een troost dat hij nu bij de Heere mag zijn, aan Zijn zijde waar hij gelukkig is. Maar wat is het heftig om door te gaan zonder hem. Zonder mijn gekke maatje waar ik eindeloos grappen en grollen mee kon maken, maar ook heel hard mee kon werken.
Het maakt het opnieuw beginnen lastig, en toch is het goed om weer te beginnen te genieten van alles wat we wel hebben.
We gaan door, de kop is eraf. Die eerste week. Wat een pittige week...

Het lied wat vanaf nu zo verbonden is met deze collega: